Judylise vertelde me over de mannen die haar vertelden dat ze haar in dezelfde kamer wilden zetten en haar om beurten wilden verkrachten. Ik was te bang om haar te vertellen wat ik hoorde. In het verleden wist ik dat ik haar had moeten vertellen wat ik wist. Ik sprak over de mannen die haar deden denken dat Judylise in het bijzijn van beroemdheden was en die stiekem verbaasd waren dat haar vriendje het hoofd van de politie was. De jonge mannen zouden haar seks voor de camera aanbieden. De camera richtte zich vaak op haar gezicht, haar borsten en haar kruis. Soms werd Judylise bedreigd dat als ze iemand over het misbruik zou vertellen, ze zou worden onderzocht, onderzocht, onderzocht. Dit gebeurde elke keer als ze contact met haar opnamen. Judylise wilde gewoon elke vorm van oordeel vermijden. Op de dag voor het misdrijf ging mijn vriendin naar een kruidenierswinkel om condooms te kopen voor haar volgende bezoek aan de winkel. Judylise was laat. Terwijl Judylise weg was, belde haar man haar op en zei dat ze te laat was. Hij probeerde haar aan de telefoon te krijgen, maar Judylise nam niet op. Hij liet een voicemail achter. Hij zei dat hij haar ging bellen en in plaats daarvan wachtte hij gewoon tot hij thuis kwam. In zijn achtertuin maaide hij midden in de middag het gras met een maaier. De volgende ochtend vroeg ik of ik haar naar de winkel kon brengen, want ik had een vriendin die in de buurt woonde. Ik vroeg of Judylise in de auto wilde zitten terwijl ik wat eten voor haar ophaalde. Judylise wees het aanbod af. Toen ik terugkwam, was haar man thuisgekomen. Judylise stond op de trap van de voordeur te huilen. Haar gezicht was rood en Judylise huilde ongecontroleerd. .
