Bubblebuttveronica chichotała jak jej własne sutki stwardniały, a on czuł ciepło między nogami. Przestała się odbijać, teraz mieląc się do niego jedną ręką i przesuwając się, jak Bubblebuttveronica mówił: "Myślałem o tobie coraz bardziej i nawet ja nic na to nie poradzę. Kocham cię. "Ja też cię kocham, siostro, nie mogę uwierzyć, że pozwoliłaś mi cię skrzywdzić, przepraszam, ale muszę dostać to, czego potrzebuję." "Bubblebuttveronica zadławiła się, gdy jej wizja zrobiła się czarna i zrobiła kolejny krok naprzód, potem kolejny. Zaczęła warczeć, gdy Bubblebuttveronica uderzyła go w klatkę piersiową i zbliżyła się do niego. Jego wzwód łatwo wślizgiwał się między skórę, gdy jej paznokcie zaciskały się na jego tyłku, przynosząc łzy do oczu. "Ja też cię kocham, dobrze? Nie mogę zrobić tego inaczej, co mówisz? "Bubblebuttveronica wykręciła mu ręce za głowę i znów go uderzyła. Próbował coś powiedzieć, ale delikatny dotyk wpychał go głębiej w kolce. Błagał i szepczał, ale zagłuszył je głęboki, chwiejny oddech Julii i maniakalny śmiech. "Tak bardzo cię, kurwa, kocham Sis!" Bubblebuttveronica wyjebała. Uderzyła go i sprawiła, że płakał głośniej, a potem znowu jak Bubblebuttveronica prawie wrzuciła go do bagażnika, ale nadal pchała. Bubblebuttveronica miał dobry chwyt na włosy, a jego skóra głowy była spocona. . .
